Καλοί μου φίλοι, υπάρχει κατεχόμενη ψυχή; Κι εξάλλου απέθανε ποτέ του ο Κανένας; […] Μες σ’ ένα ποίημά μου κυλάει ένα ρυάκι.
«Μάλλον δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ποιητές, αλλά ούτε μπορούμε να ᾽μαστε κι όλοι γέροι» – Τρεις ιστορίες από παλιά βιβλία.
Μέσα μου σηκώθηκε τραγούδι και μ’ έπιασε ο πόνος που ξεχνάω. Λαχτάρησαν τα χέρια μου ν’ ανοίξουν και γέμισαν με τρυφερά πουλιά.
«Η ελεύθερη πτώση»: Μια μέλισσα, μια πεταλούδα, ένας αετός, τα φτερά τους ρίχνουν στη γη. Σπάνε καθώς πέφτουν.
Ψαλιδίζει το σκίτσο που έχει μπροστά του. Ανακατεύει τα χαρτιά. Ξαφνικά τινάζεται όρθιος. «Τώρα αρχίζει να έχει ενδιαφέρον!»
Πετάχτηκε πρώτη η μάνα μου: «Κοίτα μην πεις καμμιά εξυπνάδα ότι θες να γίνεις στρατηγός του Κόκκινου Στρατού!»
Ε τότε πια σε τι Θεό πιστεύεις, ποιος είναι ο Τζέιμς Μποντ, ποιος είσαι εσύ, τι πράκτορας κοιμάσαι και ξυπνάς.
– Kοίταξε γύρω σου. Δεν βλέπεις; – Tι να δω; – To σπίτι σου. Βρίσκεσαι μέσα στο σπίτι σου.
Είδαν παρκαρισμένα αρκετά φορτηγάκια και πολλοί μελαχρινοί σουλατσάριζαν στο δρόμο ή κάθονταν στις καρότσες και κάπνιζαν.
Στέκομαι ορθός και ξαγρυπνώ σαν ένας άρρωστος κορμός. Έχω μάτια γεμάτα μέλισσες αλλά κοιτάζω το βουνό, την πεδιάδα και την πόλη
Ένα από τα «μεγάλα» διηγήματα του υπέροχου Αργεντινού βασισμένο σε πραγματικό επεισόδιο. (Μετάφραση ΑΧΙΛΛΕΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ)
Τώρα ο μπαμπάς φαινόταν σαν ισχυρός Λάιος, στην ακμή της δύναμής του, σαν βασιλιάς οιακοστρόφος που ελέγχει μια θαλασσινή ψυχή.
Μια νέα μεταφραστική προσέγγιση στο ιταλικό κείμενο του Σολωμού.
Βολεύτηκε ακριβώς δίπλα μου: με το αριστερό του χέρι πιανόταν από το χερούλι· με το δεξί κράδαινε αδυσώπητα την ομπρέλα του.
Σκέψεις για το πώς γράφεται και ποια κατεύθυνση πρέπει να πάρει ένα τέτοιο φιλόδοξο και δύσκολο εγχείρημα τον 21ο αιώνα.
Από τα βιβλία γνωρίζουμε ότι το μέλλον είναι άδηλο, αλλά αυτό, ακόμη κι αν είναι το μόνο που γνωρίζουμε, εμπεριέχεται στα βιβλία.
Για το βιβλίο της ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ «Μελανά όπως τα μούρα»
Για το βιβλίο «Ο ΠΑΟΚ του ’70», με τον φακό του Μιχάλη Παππού
Για το βιβλίο της ΝΑΤΑΛΙΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ «Αποικία»
Για το βιβλίο της ΔΩΡΑΣ ΚΑΣΚΑΛΗ «Κάπου ν’ ακουμπήσεις»
Για το βιβλίο του ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΜΠΑΡΟΟΥΖ «Γυμνό γεύμα»
Για το βιβλίο της ΛΙΛΥΣ ΕΞΑΡΧΟΠΟΥΛΟΥ «Λαθραία οργή»
Από το παράθυρο του λεωφορείου αισθάνομαι την αμεσότητα των καταγραφών σ’ έναν νοερό πίνακα.
Ήταν ο αυτός που έφερε σε επαφή τον Τζέφερσον με τον Κοραή και του ζήτησε να του γράψει το ελληνικό αλφάβητο με ιταλική απόδοση.
«Τσίπρας»! (το τσ παχύ, το ς επίσης παχύ – είπε με λίγη αυτοπεποίθηση). «Ντα»! «Κουμουνίστ»! (είπε με πολλή αυτοπεποίθηση)
Κάθε μήνα 3–4 συγγραφείς αναπτύσσουν μια φράση σ᾽ένα σύντομο κείμενο μέχρι 250 λέξεις. Αυτό το μήνα, θέμα: «Μπόρχες».
Ακούγονται: Θ. Ντόρρος, Ν. Εγγονόπουλος, Α. Εμπειρίκος, Ν. Κάλας, Δ.Π. Παπαδίτσας, Ν. Καρούζος, Μ. Σαχτούρης, Ν.Γ. Πεντζίκης
