Eπμέλεια αφιερώματος: Κυριακή Χριστοφορίδη
Το παράδειγμα της Λούλας Αναγνωστάκη μάς επιτρέπει να απαντήσουμε με
σιγουριά στο ερώτημα «πότε σταματάει η πρόσληψη του έργου μιας
δραματουργού;», καθώς η πρόσληψη του δικού της έργου απλώς δεν σταματάει
ποτέ. Ανεξάντλητο χάρη στη διαχρονικότητά του, επιδέχεται τόσες
αναγνώσεις όσες και οι εκάστοτε ιστορικές και πολιτικές συνθήκες, σε μια
κοινωνία όπου φέρουμε το κατά δύναμιν την καταδίκη του να είμαστε
άνθρωποι.
Παρά την ευρεία αναγνώριση που είχε ήδη από τα τέλη του
περασμένου αιώνα, με ιστορικές παραστάσεις όπως αυτές του Θεάτρου Τέχνης
και με μνημειώδεις ερμηνείες, στο αφιέρωμα αυτό προτιμήσαμε να
εστιάσουμε στην υποδοχή του έργου της από τους σύγχρονους δημιουργούς
και μελετητές ενώ, παράλληλα, σταχυολογήσαμε μαρτυρίες ανθρώπων που τη
γνώρισαν ως συνεργάτες της, ως προσωπικοί ή ως οικογενειακοί φίλοι.
H Λούλα (Αγγελική-Θεανώ) Αναγνωστάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (4 Δεκεμβρίου 1928). Σπούδασε Νομικά στο ΑΠΘ. Μικρότερη αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη (1925-2005), παντρεμένη αρχικά με τον ηθοποιό και κριτικό Μηνά Χρηστίδη (τέλη της δεκαετίας του '50) και κατόπιν με τον συγγραφέα Γιώργο Χειμωνά (1936-2000) και μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά (γεν. 1971). Πέθανε στην Αθήνα, στις 8 Οκτωβρίου 2017, σε ηλικία 89 χρονών και η κηδεία της έγινε δημοσία δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο.
Η Λούλα Αναγνωστάκη εμφανίστηκε στο θέατρο το 1965 με την «Τριλογία της πόλης» (Η διανυκτέρευση, Η πόλη, Η παρέλαση), που παρουσίασε σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης ο Κάρολος Κουν. Δύο χρόνια αργότερα ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο το τρίπρακτο έργο της Η συναναστροφή, σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Τριβιζά. Ακολούθησαν: Αντόνιο ή Το μήνυμα (1972), Η νίκη
(1978), Η κασέτα (1982), Ο ήχος του όπλου (1987), από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη -Κώστα Καζάκου ανέβασε το έργο της Διαμάντια και μπλουζ, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου. Το 1995 ανέβηκε το Ταξίδι μακριά από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή, το 1998 το μονόπρακτο Ο ουρανός κατακόκκινος από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο Σ' εσάς που με ακούτε από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή. Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί από πολλούς θιάσους και ΔΗΠΕΘΕ, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: Γαλλία (σε σκηνοθεσία Αντουάν Βιτέζ), Ιταλία, Αγγλία, Γερμανία, Κύπρο, Ισπανία, ΗΠΑ, κ.ά.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ:
Η τριλογία της πόλης (Η διανυκτέρευση. Η πόλη. Η παρέλαση), Κέδρος 1999, Κάπα Εκδοτική 2016
Η συναναστροφή, Κάπα Εκδοτική 2017
Αντόνιο ή Το μήνυμα, Κέδρος 1972, Κάπα Εκδοτική 2017
Σ' εσάς που με ακούτε, εκδ. «Η Νέα Σκηνή» 2003, Κάπα Εκδοτική 2020
Η νίκη. Ο ουρανός κατακόκκινος. Σ' εσάς που με ακούτε, Κέδρος 2007
Ο ήχος του όπλου, Κέδρος 2007, Κάπα Εκδοτική 2018
Η κασέτα, Κέδρος 2008
Διαμάντια και μπλουζ. Το ταξίδι μακριά, Κέδρος 2008
Ο ήχος της ζωής (Κείμενα, συνεντεύξεις, σκέψεις σημειωμένες στο περιθώριο ενός τετραδίου), εκδ. Καστανιώτη 2006
«Ο Γιώργος ως Άμλετ», στον συλλογικό τόμο Τα κείμενα των Φιλίππων 2009-2014, Κάπα Εκδοτική 2015
_____________
Συνέντευξή της στη Σόνια Ζαχαράτου, εφ. Το Βήμα (Πηγή: Εταιρεία Συγγραφέων).
_____________
Η τελευταία της συνέντευξη (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος της Κύπρου, Μάιος του 2016). Πηγή αναδημοσίευσης: Lifo.
_______________
Κατάλογος ελληνικών παραστάσεων των θεατρικών έργων της Αναγνωστάκη (μέχρι το 2017. Πηγή: Wikipedia)
_______________
Οι φωτογραφίες προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές και κυρίως από το Αρχείο του Εργαστηρίου Νεοελληνικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ
( Ευχαριστίες στον Ευριπίδη Γαραντούδη για την συμβολή του )
