Τόσοι αιώνες στην τέχνη της αναπαράστασης και ούτε ένας ντόπιος δεν βρισκόταν εκείνη τη στιγμή να απαθανατίσει τον κατακλυσμό.
Από άλλη χώρα έρχεται / η πεταλούδα που υφαίνει / το κουκούλι της για χρόνια, / όχι στο στομάχι, μα κάπου στο διάφραγμα κοντά.
Να μην σηκώνεις το κεφάλι / να μην κοιτάς τον ουρανό / να φοράς μόνο καπέλα χρωματιστά και να σκαρφίζεσαι / χαμόγελα οδοντωτά
Ο Παράδεισος είναι όλα τα ουράνια πλάσματα / μαζεμένα γύρω από τη λέξη Μηδέν
Ένα βράδυ που περπατάμε στον Λυκαβηττό με τον άντρα μου, γυρίζω και του λέω, δεν βλέπω τίποτα, δεν υπάρχει τίποτα.
«Το κέρατό μου μέσα, ψιθύρισε, τί δεν τους αρέσει δηλαδή; Πάλι Νικολοπούλου με γράψανε».
«Κοίτα, του απαντώ μπας και ξεμπλέξω, / η κοινωνία όλη λέει ψέματα· / εμείς απλώς την εκπροσωπούμε στα δικαστήρια».
«Μια φορά κοιτάμε τον κόσμο, όταν είμαστε παιδιά. Τα υπόλοιπα είναι μνήμη». Μτφρ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Αυτή τη στιγμή κάποιος ρίχνει ένα μπουκάλι νερό / πάνω στα καυτά μαλλιά του
Μάριου ντε Σα-Καρνέιρου, Αντόνιου Ζουζέ Φόρτε, Μανουέλ ντε Κάστρου, Ζε Αντόνιου ντ’ Αλμέιντα
Η καθεστηκυία άποψη ήθελε τη λυρική ποίηση των αρχαίων Ελλήνων νεωτερική έκφραση μιας αναδυόμενης ατομικότητας.
Το σώμα και η οθόνη: Η περίπτωση του ποιητή Danez Smith
Μέλος μιας εκλεκτής χορείας συγγραφέων, ο Ν.Δ.Τ. έγραψε ένα ετερογλωσσικό αφήγημα ανακωδικοποιώντας τον λογοτεχνικό του κανόνα.
Η θεματολογία είναι από τα θεωρητικώς ανεξάντλητα στοιχεία των πονημάτων, και τείνει να ομογενοποιηθεί.
Για τις «Μαύρες Διαθήκες» του Νικήτα Σινιόσογλου
Για το «Ο Ορφέας και ο Ανδρέας» του Ανδρέα Μήτσου
Για τον «Σεληνιασμό» του Ζωρζ Σιμενόν
Aυτοπαρουσίαση με τον εμπιστευτικό, τάχα, τρόπο που επικαλούνται όσοι επιθυμούν να διαδοθεί κάτι.
Για τα «Ποιήματα, 1971-2008» του Αναστάση Βιστωνίτη
Για την Κωμωδία της Κούρασης «Όπως ποτέ» του Μισέλ Φάις
Για την ομώνυμη νουβέλα της Αλίκης Στελλάτου
Ξυπνώντας, όρισα αυτήν ακριβώς την ανταύγεια της διεισδυτικής γνώσης σύμμαχό μου στις διερευνήσεις που θα ακολουθούσαν.
Και ο ρινόκερος στάθηκε: ύψωσε το κεφάλι του και κοίταξε τον κύριο διευθυντή, κούνησε τα αυτιά του...
Το κλίμα που περιγράφεται εδώ, εξακολουθεί να ισχύει όχι σε μικρές κωμοπόλεις του χτες, αλλά στις αντίστοιχες του σήμερα.
Κάθε μήνα 3-4 συγγραφείς αναπτύσσουν μια φράση σε ένα αδημοσίευτο πεζό κείμενό τους (έως 250 λέξεις).
Το αφιέρωμα στον Υπερρεαλισμό ολοκληρώνεται με τις φωνές των Ρεβερντύ, Σαρ, Πρεβέρ, Κοκτώ, Αρτώ, Κενώ, Μαν Ρέυ, Ενσόρ και Μπρετόν
