Σημειώσεις από το περιβάλλον
[ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ή ΠΕΡΑ ΑΠ᾽ ΑΥΤΗΝ ]
TEΣΣΕΡA XΡONIA XAΡTHΣ
2 0 2 3
Ευχαριστούμε τους συνεργάτες, τους αναγνώστες, τους χορηγούς, τον εκδοτικό κόσμο και ευχόμαστε
________
Κ Α Λ Υ Τ Ε Ρ Η Χ Ρ Ο Ν Ι Α
________
Τέσσερα χρόνια «Χάρτης»
49 μηνιαία τεύχη • 1600 συνεργάτες
38 Αφιερώματα
Νάσος Θεοφίλου, Νίκος Χουλιαράς, Μάνος Ελευθερίου, Μίμης Σουλιώτης, Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Άδωνις, Γιάννης Βαρβέρης, Γιώργος Πάτσας, Τάσος Δενέγρης, Χούλιο Κορτάσαρ, Κωστής Παπαγιώργης, Ίταλο Καλβίνο, Βασίλης Φωτιάδης, Γιάννης Κοντός, Νίκος Καρούζος, Ελένη Βακαλό, Κύπρος, Μαρία Κυρτζάκη, Ηλίας Λάγιος, Σάμιουελ Μπέκετ, Γιώργος Χειμωνάς, Μίλτος Σαχτούρης, Το ζωντανό 1821, [1821: θέατρο & κινηματογράφος], Γιάννης Πάνου, Οδυσσέας Ελύτης, Ένας χάρτης της Κίνας, Νίκος Γκάτσος, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Τζον Άσμπερι, Άγγελος Σικελιανός, Γιώργος Ιωάννου, Τζέιμς Τζόις, Αργύρης Χιόνης, Μάτση Χατζηλαζάρου, OuLiPo, Δημήτρης Τ. Άναλις, Χίλια εννιακόσια είκοσι δύο/2022
Σ Ε Λ Ι Δ Ε Σ:
( 13 ειδικά αφιερώματα )
Λεονόρα Κάρινγκτον, Μύλοι Αλλατίνη, Λουίς Σεπούλβεδα, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Χουάν Ροδόλφο Ουίλκοκ, Μίκης Θεοδωράκης, Αλεσάντρο Μπαρίκο, Μαριανίνα Κριεζή, Σαντέκ Χενταγιάτ, Λύντια Ντέιβις, Χάρης Καμπουρίδης, Μαίρη Όλιβερ
Για το νέο έτος
Ο Μάρτιος, που έχει το όνομα του θεού του πολέμου Άρη, ήταν ο πρώτος μάχιμος μήνας στο παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ενώ συνήθως Φεβρουάριο συμπίπτει να ξεκινά το κινέζικο έτος. Για εμάς η αρχή του χρόνου ανάγεται στον Ιανουάριο ή Αιωνιάριο, μήνα όταν ζευγαρώνουν οι γάτες, που φέρει το όνομα του διπρόσωπου θεού των ενάρξεων Ιανού.
Κάθε έναρξη έχει δύο πρόσωπα: την απελπισία της συνέχειας και την ελπίδα μιας νέας αρχής. «Η ελπίδα είναι αυτό με τα φτερά / Που κουρνιάζει στην ψυχή, / Και τραγουδά τη μελωδία χωρίς τις λέξεις, / Και ποτέ καθόλου δεν σταματά». Είναι «το μικρό πουλί / Που τόσους κράτησε ζεστούς», ενώ «ποτέ, στην πιο ακραία στιγμή, / Δεν μου ζήτησε ένα ψίχουλο», λέει η Έμιλυ Ντίκινσον. *
Στην ελπίδα κρύβεται ένα λέπι, που ξεφλουδίζει το σκοτεινό ψάρι του χειμώνα, φτερουγίζοντας προς την άνοιξη. Θα ανοίξουμε τα μάτια μας, αν ανοίξει ο καιρός; Ασφαλώς ό,τι αρχίζει τελειώνει. Η ζωή ιδίως. Το γεγονός του τέλους όμως δημιουργεί και την ανάγκη της αρχής.
Κάθε μέρα μπορεί να αρχίζει μια καινούργια χρονιά. Επειδή όμως χάνουμε τον λογαριασμό, επιλέγουμε μία ημέρα όταν όλα αρχίζουν πάλι. Πρόκειται για συλλογικές επιλογές, αφού άλλωστε άλλοι διαλέγουν για εμάς ημέρα γέννησης και όνομα, εφόσον αργότερα δεν το αλλάξουμε.
Ένας χρόνος αποτελεί το ένα έκτο της ζωής ενός παιδιού έξι ετών. Ένας χρόνος αποτελεί το ένα εξηκοστό της ζωής ενός ατόμου εξήντα ετών. Πώς περνά ο καιρός; Γρήγορα φεύγουν οι εβδομάδες και τα χρόνια. Αργά κυλούν οι ώρες.
Στο μυαλό μας με τον τροχό του χρόνου ένας αγγειοπλάστης πλάθει σχήματα από την ασχημία των καιρών. Υπάρχει κάτι το άγιο στο κουράγιο. Οι λέξεις δημιουργούν έξεις. Στο μάτι φωλιάζει ένα άτι. Και έρως είναι ο καιρός.
Πρόκειται για «ευχές» που ζήτησε ο Στέλιος
Λουκάς για την εκπομπή του, την αρχαιότερη για το βιβλίο, στη Δημοτική
Τηλεόραση Θεσσαλονίκη
_____________
* 15 Μαΐου: Έμιλυ Ντίκινσον / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Σχετικά με την κατάργηση του νέου έτους / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Χωρίς είκοσι δύο: υστερόγραφο για χρόνια που έχουν καταργηθεί / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Kαλλαντάλλων / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
21+ επέτειοι / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Ιός & πανδημία της λογοτεχνίας / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Αppαισιοδοξία / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Η μετανάστευση ενός αργοπορημένου θηρίου
Το βασίλειό μου εκατακτήθη από τους σκιάζοντες τη θάλασσα, από τους βιαστές της μητρός μου και τους βασανιστές του πατρός μου, ορφανό μου βασίλειο, στα οικοτροφεία και στα συσσίτια ένα κρεβάτι ακάνθινο και μια μερίδα φαγητού ταγγισμένου είναι δικά σου, αυτή η κληρονομία και η προίκα σου και τα δικαιώματα σου για να μην πεθάνεις αβοήθητος.
Πόσο απαίσια μόνος είμαι, πόσο τεμπέλης είμαι στην κορυφή των ορέων του βασιλείου μου.
Πυκνωτές λάβετε θέση, πυρ, αυτό αναζητούσα, ένα πουλάκι χτυπημένο στο δόξα πατρί, αυτό θα είναι ο οδηγός μου για τη νέα μετανάστευση, αυτό θα με κουβαλήσει στα φτερά του, αυτό θα δείξει τον δρόμο στους τρεις μάγους, όταν αστέρι γίνει, πετώντας από την ούγια της μέρας προς της νύχτας τις ραφές.
Ορεξολογία
Τρώγοντας έρχεται το ρόλεξ, εκμυστηρεύονται για την όρεξη οι φοροφυγάδες. Δια χειρός και σιδήρου το ρολόι αναδύεται όπως ένα μαργαριτάρι, καθώς σχηματίζεται σε επαφή με τον καρπό του φυτού που λέγεται άνθρωπος. Ακρίβεια στη μέτρηση και στην τιμή πάνε πακέτο στην εν λόγω περίπτωση. Έτσι εύκολα δημιουργείται δευτερογενής αγορά μεταπωλήσεων σε αναζήτηση του χαμένου χρόνου. Η συσκευασία σε ρολό των αναμνήσεων είναι ο ρόλος του ρολογά.
Ας τρολάρουν όσο θέλουν όσοι ωροαρνητές, που για χορηγούς πάντοτε έχουν χρόνο, δεν φορούν ρολόι. Αντί για προφυλάκιση, η αγορά προσφέρει βραχιολάκι ως απαραίτητο κόσμημα στο χέρι, που φοριέται όμως και στο πόδι ή σε άλλα ανατομικά σημεία. Παρέχεται σε διαφορετικά μεγέθη και χρώματα, αναλόγως προσωπικών προτιμήσεων, ενώ προσφέρεται με ρουμπίνια ή άλλους πολύτιμους λίθους και ευχέρεια πληρωμής μέσω κρυπτονομισμάτων. Σε περίπτωση καταδίκης προβλέπονται χειρουργικές επεμβάσεις, που επιτρέπουν συν-φυλάκιση με καταδικασμένο αγαπητό πρόσωπο, ενώ για συνηγόρους οργανώνονται επισκέψεις σε ιδρύματα, με σκοπό την επιλογή του καλύτερου χώρου για τους πελάτες τους, καθώς οι φυλακές αποτελούν σωφρονιστικά καταστήματα και τίποτε δεν είναι πιο θεραπευτικό από τα ψώνια.
Γεγονός παραμένει ότι αναζητείται δεύτερη μοτοσυκλέτα διαφυγής, αν όχι δρεπάνι, καθώς βρέθηκε μόνο σφυρί, με το οποίο οι ληστές έσπασαν τις προθήκες ωρολογοπωλείου και απέσπασαν 23 ακριβά ρολόγια, που θα λαμπυρίζουν στα χέρια με τα οποία συλλέκτες ανταλλάσσουν χειραψίες με κλεπταποδόχους. Να μου κοπεί το χέρι, λένε όσοι δεν πρόλαβαν να μπουν στο ένοπλο κόλπο. Χρόνου φείδου, παρατηρούν οι οφιολάτρες.
Η ληστεία προκαλεί μεγάλη αναστάτωση μεταξύ όσων υπολόγιζαν του χρόνου να βγουν όλα μετρημένα. Πώς εξισορροπείται η απουσία αυτών των χρονομετρητών; Λύσεις όμως υπάρχουν. Αρκεί να υπάρχει βούληση. Πολιτική ή πολίτικη ή άλλης μορφής κοσμοπολιτισμού.
Για να δουλεύουν όλα ρολόι, η πλέον εύχρονη λύση είναι τα ρολόγια Αθηνών και περιχώρων, που επ’ άπειρον εκτείνονται, να επιβραδυνθούν κατά 23 δευτερόλεπτα. Ασφαλώς οι δυνάμεις αναστολής θα συνεχίσουν να διώκουν τους ληστές του χρόνου, που παρέμειναν αγνώριστοι κάτω και μέσα από κράνη, καπελάκια και χειρουργικές μάσκες.
Πρόκειται για μέτρο που πρέπει να υιοθετηθεί γρήγορα, πριν η απώλεια και διαφορά της ώρας από τα ρολόγια που εκλάπησαν επηρεάσει ξυπνητήρια, ωρολόγια σε τοίχους, ράφια, κομοδίνα ή κωδωνοστάσια, ρολόγια χειρός, τσέπης και λαιμού, ρολόγια παροχής και εν γένει μετρητές χρονικών ανυσμάτων ή ανίας.
Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος κανείς να μην είναι στην ώρα του, όλοι να καθυστερούν ή να φτάνουν νωρίτερα, κανένα δρομολόγιο να μην τηρείται, συνταγές μαγειρικής να μη μπορούν να εκτελεστούν, εκτελέσεις να αναβάλλονται, αποθήκες να μη γεμίζουν, εραστές να καταλήγουν σε ραντεβού με λάθος άτομα και ασυγχρόνιστοι κομάντος να διενεργούν άστοχες επιθέσεις, όταν πια ο πόλεμος έχει τελειώσει.
Το κράτος έχει τη δυνατότητα να διευκολύνει δάνεια χρόνου, παρατείνοντας όχι μόνον πριν, αλλά και μετά από εκλογές, πάσης φύσεως άδειες, ασκήσεως επαγγέλματος, εργασίας, ανεργίας, πολεοδομικές ή στρουκτουραλιστικές, παρέχοντας ειδικές ψηφιακές καθυστερήσεις μέσω διακοπών ρεύματος, αξιοποιώντας ως συμβούλους άτομα οκνηρά, επιστρατεύοντας τοκοωρογλύφους και νονούς της ημέρας και πριμοδοτώντας εισπράξεις τουριστικού συναλλάγματος από ιθαγενείς που θα δαπανηθούν στο εξωτερικό.
Ουδείς πρέπει να ορρωδεί αν μια ελάχιστη επιβράδυνση χρόνου προκαλεί αναθέρμανση του κινήματος των παλαιοωρολογιτών, που παραπέμπουν στην κακή ώρα. Τα Χριστούγεννα μπορούν να εορτάζονται 23 δευτερόλεπτα αργότερα στις 7 Ιανουαρίου, ενώ από τους Αρμενίους στις 19 Ιανουαρίου. Ας μη συναινεί κανείς με όσους ή όσες μοιρολογούν «Μου έκλεψε τα χρόνια μου» ή «Στη δουλειά τα έδωσα όλα, πού χρόνος για φάτνες και ξεφαντώματα;».
Κανείς ας μην ξεχνά ότι λύσεις πάντοτε υπάρχουν. Προβλήματα ψάχνουμε.
Το μπουκαλάκι στη βιτρίνα
Το τοποθέτησα σ’ ένα όμορφο έπιπλο, στο σαλόνι. Μια βιτρίνα, από αυτές που συνήθως φιλοξενούν κρυστάλλινα ποτήρια και πορσελάνινα διακοσμητικά και, στη δική μου περίπτωση, αγαπημένα βιβλία. Το απόθεσα στο μεσαίο ράφι, στη γωνία, να κρύβεται πίσω απ’ το ξύλινο πλαίσιο της τζαμένιας πόρτας. Να ξέρω μόνον εγώ πως είναι εκεί. Αλλά σάμπως, και να το δει κανείς, θα καταλάβει τι είναι; Μοιάζει με αμπούλα για φάρμακο σε ενέσιμη μορφή. Ήταν κιόλας, υποθέτω. Γεμάτο με νερό, υγρό διαυγές εν πάση περιπτώσει, και μέσα του υπόλευκο, σχήματος ακανόνιστου και μάλλον ακανθώδες, ό,τι απόμεινε δικό μου από το σώμα που αγάπησα: ένας μηνίσκος, από γόνατο αριστερού ποδιού.
Ο πολύς ο Ροδουσάκης
Έφυγε προχτές ο Ανδρέας Ροδουσάκης. Για εμάς που τον ζήσαμε σε ωραίες του στιγμές, ήταν ο πολύς ο Ροδουσάκης, που όταν τίναζε τη χορδή του μπάσου του στη δεξιά πλευρά της σκηνής, όλη η ορχήστρα τραντάζονταν απ’ τι δονήσεις της τεκτονικής του παρουσίας, και που όταν έπαιζε δίπλα μας, δεν χρειαζόμασταν τίποτα άλλο απ’ το να αφεθούμε στη δική του στιβαρή αύρα που ζωντάνευε και την πλέον ασήμαντη μουσική λεπτομέρεια. Αν έπαιζε με τον Χατζιδάκι, ο διάλογος ήταν διάλογος ειλικρινών ανδρών, κι ακόμα κι όταν μάλωνε με τον Χατζιδάκι, ένα παρηγορητικό χαλί εμπιστοσύνης φανερωνόταν κάτω από τα πόδια τους και τους έκανε αδιαπέραστους στο κακό μάτι της μικροψυχίας. Τελικά, ο Χατζιδάκις, σοφός άνθρωπος, προτιμούσε την έχθρα ενός ταλαντούχου απ’ τη φιλία ενός ατάλαντου. Και με τον Ροδουσάκη τα είχε όλα στον υπερθετικό βαθμό, αγάπη και πόλεμο, μέσα στο ίδιο ακατανίκητο πάθος. Η μουσική αγάλλονταν δίπλα σε τέτοια σθένη.
Για εμάς τους πέντε που ζήσαμε την τελευταία του γόνιμη παρουσία στις πρόσφατες πρόβες των Δεκαπέντε Εσπερινών —και εκείνη την εξαιρετική στιγμή που ο ίδιος και η Αλίκη Κρίθαρη, οι δύο επιζώντες της πρώτης εκτέλεσης, του 1964, σηκώθηκαν μαζί μας στη σκηνή και καταχειροκροτήθηκαν απ’ το κοινό της Λυρικής, μετά την ιστορική επανεκτέλεση του έργου, το 2018—, για εμάς τους πέντε που ζήσαμε την αγκαλιά και την ευγένεια της παρουσίας του, ο χρόνος τεντώθηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και έχτισε μπροστά στα μάτια μας το υποβλητικό αέτωμα μιας διαρκούς, σχεδόν διατρητικής προς την ψυχή μας, παρουσίας, που συνέδεε τις δεκαετίες και τις νοηματοδοτούσε μες στον βηματισμό μιας αληθούς συγγένειας. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να πω το ότι ο Ροδουσάκης υπήρξε συγγενής πριν ακόμα τον γνωρίσουμε, “Πριν απ’ τα μάτια μας, φως”, με έναν άλλον, αρσενικά λυρικό, τρόπο. Γυρνώντας τα μέσα έξω τη φόδρα αυτής της λαμπερής σκέψης, εφόσον το στιβαρό του πάτημα είχε καταφανώς γονιμοποιήσει όλες τις μελλοντικές εκτελέσεις των έργων που συμμετείχε, μπορούμε να πούμε ότι ο ίδιος θα διατηρούσε για τις επερχόμενες γενιές το προνόμιο ενός διακριτού, σαν φάρου, ηχητικού στίγματος, κι αυτό είναι ένα, όντως, παράσημο.
Σήμερα λείπουν και οι πέντε των “Δεκαπέντε Εσπερινών”. Ο Χατζιδάκις, ο Ροδουσάκης, η Κρίθαρη, ο Φάμπας, ο Μηλιαρέσης. Τελευταίος, ο Ανδρέας Ροδουσάκης κλείνει την πόρτα πίσω του και μαζί -πιθανότατα- την εποχή που η παρουσία των ανθρώπων μπορούσε να γονιμοποιήσει με τον λυρισμό της το παρόν. Στο εξής, μονάχα η μνήμη θα αφήνει σπόρους στις ψυχές των επερχομένων, κι αυτό με την προϋπόθεση ότι θα προφυλαχθεί η ερωτική σχέση με εκείνο το πάλαι ποτέ μαγικό της σθένος, κάτι για το οποίο τα τελευταία γεγονότα δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Γιατί, σε μια μικρή αλλά καίρια παρένθεση, θα αναγκαστώ να υπενθυμίσω ότι και τα πέντε παραπάνω κρίσιμα για την ηθική μας ενηλικίωση πρόσωπα θα μεταμορφώνονταν με το πρόσφατο προεδρικό διάταγμα και με τον πλέον εξευτελιστικό τρόπο σε ανειδίκευτους “απόφοιτους λυκείου”, αφού έτσι θα τους έκρινε και έτσι θα τους επιβράβευε η στρατευμένη λαίλαπα των ψυχικά απονευρωμένων διοικούντων, που, ανερυθρίαστοι, θα υποβίβαζαν κάθε πράξη πολιτισμού — λες κι αυτή από πάντα τσιράκι τους ήταν, και από πάντα απ’ την υψηλή τους κριτική εξαρτώμενη-, σε καταναλωτικό προϊόν που υπηρετεί κοινότατες επιχειρηματικές ιδεοληψίες, πράξεις οριστικά αποκομμένες από κάθε δυνατότητα μάγευσης, από κάθε επανα-συλλαβισμό και κατανόηση του κόσμου μας ως σύμπαντος που αναπνέει σε ουρανούς Αυτονομίας, μες στην αεί ανανεωτική Ελευθερία που η ατομικότητα προικίζει κάθε άξια ζωή, κάθε ανθρώπινη προσπάθεια που φύσει αντιμάχεται την εμπορευματοποίηση, μα τι λέω τώρα! Κάπου από εκεί πάνω, εάν υπάρχει ακόμα το “εκεί πάνω”, η ωραία παρέα των πέντε θα δείχνουν με τεντωμένο δάχτυλο το λίγο μέγεθος των διοικούντων, και θα ξεκαρδίζονται με την κατάντια τους, τώρα που πια καμία χυδαιότητα να τους αγγίξει δεν μπορεί. Ας παραμείνουν έτσι, γελαστοί και αδιάφοροι, ώσπου κι εμείς να αξιωθούμε κάποτε λίγη απ’ τη σοφία της αυτοσυναίσθησής τους. “Κοιμήσου Περσεφόνη … ” Το βαρύ πιτσικάτο του Ροδουσάκη, συνεπαρμένο και πιστό στον έναν, από κει, δρόμο, για πάντα θα κανοναρχεί το τέμπο των ονείρων μας.
Εγκιβωτισμοί (από Κιβωτό σε Κιβωτό)
Το κατάστημα Κιβωτός, που προσφέρει επιλογές ύφους και ύψους ραπτικής και συνεφαπτόμενους ήχους, είδη δώρων και υφάσματα, κλωστικά, αεικίνητες ραπτομηχανές, πλεκτά, τσάντες, εσώρουχα και για εξωτερική χρήση, αξεσουάρ, χειμωνιάτικα, καλοκαιρινά και φθινοπωρινά καπέλα, κάλτσες για κιρσούς και παντόφλες πλατυποδίας, δηλώνει πως ουδεμία σχέση έχει με την Κιβωτό του Νώε. Κατά συνέπεια, δεν πρόκειται να παραστεί, πριν από τον επόμενο κατακλυσμό, στη νέα κοινή δικάσιμο για αγωγές, που έχουν καταθέσει συνεισαγωγείς επιβίωσης και συνεχίζουν απόγονοί τους, εφόσον δεν έχουν εν τω μεταξύ εξαλειφθεί, ακυρώνοντας το έννομο συμφέρον τους, δεδομένου ότι άλλη Κιβωτός το κατάστημα και άλλη η Κιβωτός του Νώε. Αλλού δηλαδή η ραπτική πανί με πανί και αλλιώς να μένεις πανί με πανίδα, χωρίς χλωρίδα ή χλωρίνη, που δεν συνιστούν εικοσιδύο κατασκευαστές πλυντηρίων, τα οποία δεν πωλούνται από την Κιβωτό το κατάστημα.
Σύμφωνα με έγκυες πηγές, όσο και αν πλένεις τον Δρ Νω, έψιλον σε ντοκτοράτο δεν θα προσθέσεις. Αντιθέτως, κατά την εγγειοβελτίωση και εν γένει τον καλλωπισμό εγκύων μονάδων, το σαπούνι σου χαλάς, όπως και τα χαλιά επίσης. Οι ίδιες πηγές αποκαλύπτουν ότι, όπως το εννοούσε και ο Νώε, η αυξανόμενη εξάλειψη των ειδών θα διευκολύνει την αποπεράτωση της δίκης, συντομεύοντας την ακροαματική διαδικασία επί του όρους Αραράτ, όπου συμπερασματικά άραξε η πολυπληθής Κιβωτός, συντρίμμια της οποίας παντού αναζητούνται. Μπορεί η Θέμις να είναι τυφλή, αλλά ακούει τις μαρτυρίες από τα στόματα και τις οπές των εναγόντων.
Στις εν λόγω μαρτυρίες περιλαμβάνονται βρυχηθμοί, γκαρίσματα, υλακές, κοάσματα, νιαουρίσματα, τιτιβίσματα, ομιλίες, κελαηδισμοί, σφυρίγματα, θροΐσματα, φυλλοβολισμοί, γουρουνίσματα, χι χο, όινκ όινκ, κουάξ κουάξ, κικιρίκου, πα πα πα, βελάσματα, μουγκανητά, χλιμιντρίσματα, άσματα, σαλπίσματα, αναμασήματα, κλάματα, βόμβοι, πλαταγίσματα, ζουζουνίσματα, γαβγίσματα, κακαρίσματα, κακαβίσματα, κρωγμοί, κοκκυσμοί, πιπίσματα, ζουζουνίσματα, κουκουβαγίσματα, καρακαξίσματα, ορυμαγδοί, κικκαβισμοί, βυζμοί, κλαγγές, τσιρίγματα, χρεμετίσματα, βλυχές, βελάσματα, κελαρύσματα, μορμυρισμοί, ρόθοι, ολολυγμοί, κοκκυσμοί, κρωγμοί, λυκιθμοί, ουρλιαχτά, σιγμοί, συριγμοί, παπασμοί, ογκηθμοί, βριμαγμοί, μωκασμοί, κακανίσματα, μυκηθμοί, λαλήματα, βιρβιρίσματα, βομβισμοί, τρισμοί, ζιζινίσματα, τετερίσματα, ψιττακισμοί, σπιζιθμοί, γρυλίσματα, γρυσμοί, γρουξίματα, γογγρυσμοί, κοϊσμοί, τιτιβίσματα ή ψαλμοί, ομαγμοί, ρύζοι, κακαβισμοί, κράγοι, λαλήματα, κλωγμοί, κροταλισμοί, πιπισμοί, κραξίματα, χουχουτίσματα, τρυσμοί, τριλλυσμοί, ρεκασμοί, κουκουρίσματα, βαβίσματα, αλυχτίσματα, ρυασμοί, σκουζμοί, γκαρίσματα, βουίσματα, μυκηθμοί, μουγκανίσματα, φριμαγμοί, ωρυγές, ροίβδοι, ροίζοι, τριγμοί, σαλαγές, καλά τερετίσματα και αντίστοιχοι ήχοι σε άλλες μετα-βαβελικές γλώσσες, όπως στα ισπανικά του Δον Κιχώτη για γαϊδάρους, στα αγγλικά του Χέρμαν Μέλβιλ για φάλαινες ή στα κερκυραϊκά του Τζέραλντ Ντάρελ για οικόσιτα θηρία με προϋπηρεσία σε ΜΜΕ ή Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης.
Στα τυφλά η Θέμις θα κρίνει από πλημμελήματα σε σχέση με τις συνθήκες επιβίβασης και αποβίβασης έως κακουργήματα ως προς την (αν)οικειοποίηση συντρόφων, αλλά και πολλών ειδών από άλλα είδη, κατά την επίπλευση και εν μέσω διαταραχών συμπεριφοράς στα αμπάρια, τις κουπαστές και τα πανιά του σκάφους, φερ’ ειπείν, ασέλγεια κατ' εξακολούθηση των ελεφάντων σε γαρδένιες, που και στη θάλασσα προκαλεί ναυτία, ή bullying που υπέστησαν ταυροειδή από ελαφρώς κερασφόρους αμνούς σε ένα τόσο κλειστοφοβικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα η δίκη να μην αποκλείεται να διαρκέσει έως την Τρίτη Παρουσία, σύμφωνα με το σχήμα των τριών πράξεων που επιβάλλει το νεωτερικό θεατρικό πρωτόκολλο, πριν παρεμβληθεί Δευτέρα, όταν τα θέατρα αργούν, αλλά εκτός ράμπας δραματικές σκηνές συνεχίζονται.
Υπενθυμίζεται ότι σε κακουργήματα αναβαθμίζονται πλημμελήματα σε ώρες υψηλής τηλεθέασης, ενώ κάθε Παρασκευή, μαύρου ή άλλου χρώματος, παρέχονται ειδικές εκπτώσεις σε όσους αγοράζουν χάπια αδυνατίσματος, βιτριόλι, καθαρτικό ή άλλα χρήσιμα σκευάσματα, βιταμινούχα ή μη, κολλύρια για κάθε οπή, ρινικά υγρά για αφτιά που δεν μυρίζουν και για κρυολογήματα και κρυολογίες συναπισμούς. Αφού βράσει με νερό το λινοκκόκι μέχρι να γίνει μπλάθρι, το ζεστό αυτό κατάπλασμα πασπαλίζεται με συναπόσπορο που έχει κοπανιστεί και απλώνεται κατάσαρκα στην πλάτη, που σκεπάζεται με μάλλινο πανί. Η υπεραιμία κάνει καλό.
Με τόσες στερήσεις και καθυστερήσεις είναι φυσικό η εξέλιξη της διαδικασίας να συμπέσει με την προβολή της σειράς «Καθυστερημένοι», που αναδεικνύει όσους δεν πρόλαβαν να ριχηθούν στην Κιβωτό, αποφεύγοντας έτσι την κακοποίηση ή την καλλωποίηση. Θα τηρηθεί σειρά προσέλευσης για όσους δεν έρθουν. Χωρίς ειδική ώθηση. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Στις 7 Σεπτεμβρίου εξάλλου τιμάται η μνήμη του αθλητού της ευσεβείας και χειμαζομένων λιμένος Αγίου Σώζοντος. Η ψυχή του μιμούμενου την ηρεμία των προβάτων αυτού βοσκού και πράου ζηλωτή παροργίστηκε, όταν βρέθηκε μπροστά σε χρυσό ειδωλολατρικό άγαλμα στην Πομπηιούπολη της Κιλικίας. Έσπασε και πούλησε το δεξί χέρι του αγάλματος μοιράζοντας σε φτωχούς τις εισπράξεις, χωρίς να μπει στον πειρασμό καταπιστεύματος ή τραπεζικής κιβωτού. Έπειτα εμφανίστηκε στον έπαρχο, που είχε συλλάβει ανεύθυνους για την πράξη αυτή, αναλαμβάνοντας την ευθύνη, χωρίς να προηγηθεί προκήρυξη. Αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έριξαν στη φωτιά, που δεν ήρθε ένας κατακλυσμός να σβήσει, και απήλθε.
Ο κλυσμός συνεχίζεται
Προηγουμένως
Τρέχοντας επιτόπου / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)
Παράπονα που μας περιήλθαν / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)
Πώς περπατά η νύχτα (συμβουλές) / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)
Ατυχή συμβάντα και θεραπείες / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)
Oρθώς: ενός λεπτού σιγή / Δράχου Χούδρα - Χάρτης (hartismag.gr)