γύρνα πίσω στην κοινόχρηστη αυλή / κι άσε με εμένα στον ουρανό
Ο Λεοντάρης διερωτάται στο «Μόνον διά της λύπης»: Ξέρεις τί κάνω μέσα μου; Ε, λοιπόν μέσα μου ξέρω τι κάνω
«Μαύρα πουλιά πηγαινοέρχονται στα χωράφια, περιμένοντας υπομονετικά σαν ισπανίδες χήρες.» Ένας σπουδαίος Πολωνός ποιητής
Για το βιβλίο του Ι. Π.Α. ΙΩΑΝΝΙΔΗ, «Λόγω κρυμμένα λογοκριμένα. Σχεδόν ημι-ιστόρημα»
...και τότε είδα την ψυχή της περίλυπη / πλάι στους κρίκους της καδένας που γυάλιζαν / και το βαπόρι να φεύγει σιγά σιγά
Μια Αγγλίδα ποιήτρια: «Η βλακώδης τομή των στροφών· τα μυθιστορήματα, φορτωμένα, σιχαμένα. Τα έχω ζήσει & τα ξέρω με το παραπάνω»
Ένας Αρμένιος συγγραφέας («Ποτέ το έργο δεν υπερασπίζεται την αλήθεια του, υφίσταται την βάσανο μιας εκπλήρωσης που δεν επέλεξε»)
Τέσσερα παλιά τραγούδια
Διάβασα μες στο ψυχρό βλέμμα αυτής της μικρής τίγρης το ένστικτο του ζώου, το ρίγος για τα επερχόμενα
Και πάλι από την Τέχνη έρχεται ο αντίλογος στο μεγαλείο της παγκόσμιας κυριαρχίας και της δύναμης...
Από το λιώσιμο των πάγων κινδυνεύει η κατοικία του στο Βόρειο Πόλο, με συνέπεια να προστεθεί στα εκατομμύρια κλιματικούς πρόσφυγες
Να αγκαλιάζεις την περιουσία σου όλη ανάμεσα στους δυο βραχίονες. Να απλώνεις δάχτυλα στο γαλάζιο της θάλασσας...
Ο Χρόνος δημιουργούσε, ερήμην τους, στη μνήμη τους, το Μνήμα και το Μνημείον ενός Έρωτος που υπέρ των ραδιουργούσε
Το Μουσείο αποτελείται από ένα μεγάλο γυάλινο θόλο που κλείνει μέσα του μια έκταση μερικών στρεμμάτων του σημερινού καμένου δάσους
Από την Ελισάβετ στη Λιζ: Σκέψεις για τη φθορά των εγκοσμίων
Παρά τα μέτρα προστασίας και το φέις κοντρόλ κανείς μπράβος δεν μπορεί να εμποδίσει να γλωσσοφάει το μαγαζί κάποιον αποφασισμένο
