Κάτω από την πελώρια εικόνα του Αγίου Σώζοντα, τοποθέτησε κάποιες μικρότερες άλλων αγίων και στην άκρη δεξιά, ένα καντήλι...
Δυο τρεις φορές ξανοιχτήκαμε με μια πλαστική βαρκούλα και έπιανε κάτι αξιοθρήνητους σπάρους 5 εκ. και τους ξαναπετούσε στη θάλασσα
Eμένα πολύ λίγο με ένοιαζε τι θα φορούσα. Mόλις δω τη Bασίλισσα θα της πω πως το κοστούμι είναι του φίλου μου του Bλαχόπουλου...
Η ποίηση της αριστερής μελαγχολίας δε γνωρίζει τι σημαίνει συμμετρία, αρμονία, ευθεία, ιεραρχία και δεν προσπαθεί να το βρει
Μπορεί να κάθονταν κάποτε ένα ζευγάρι. Στη θέση του άνδρα μάλλον, εκεί που ακουμπούσε το κεφάλι του, τώρα υπάρχει μια εξαϋλωση
Όλη αυτή πάντως η τελικά ωραία ιστορία με έκανε (στιγμιαία όμως) να θέλω να ξαναψάξω τον χαμένο ...
Ο 66 έγινε η κύρια οδός σωτηρίας για χιλιάδες άλλους, κάθε άλλο παρά ανέμελους ταξιδιώτες
Ένα μεσημέρι πηγαίνω στο Πανελλήνιον, βροχή, πίνω απανωτά κονιάκ, σκέφτομαι «Δεν ξαναγυρίζω σπίτι», όπερ και εγένετο
Ο ήλιος, έτοιμος να δύσει, βάφει τον ουρανό χρυσοπράσινο σαν μπρούτζο, ο θόρυβος και η φασαρία του δρόμου έρχονται καταπάνω του
Κάτσε και άκου μια εγκυκλοπαιδική ιστορία. Μέσα σου συμβαίνει αυτή η ιστορία, γι’ αυτό, δώσε σημασία.
«Τώρα ξέρω πώς ένιωσε ο Βαν Γκογκ εκείνη τη μέρα», της είπα κι έφυγα, μια δήλωση δίχως νόημα και αμφιβόλου εγκυρότητος, τ’ ομολογώ
Κανείς πια δεν αμφισβητεί τη λέξη καθαυτή, όλοι μάλιστα την αποδέχονται. Όμως ποιο το όφελος;
Η ποίηση είναι μία χώρα, μία χώρα των ήχων και της σημασίας των λέξεων. Σπίτι και τόπος εξορίας για όσους γράφουν και διαβάζουν
