Ο άνεμος καταλάγιασε, το υψίσυχνο σφύριγμα έπαψε, έπαψαν και των λυκόκυνων τα μοιρολόγια, το κίβδηλο φως έσβησε
Ο δρόμος είναι πάντα δρόμος- η άσφαλτος έχει τους δικούς της κανόνες κι εμείς μόνο ένα δίπλωμα βραχείας θητείας.
Μας κατέβαζε ο δρόμος και πηγαίναμε απορροφημένοι στην κουβέντα με βήμα ελαφρύ, αγκαζέ
Είπαμε κάποτε στο Τέρας τη λέξη ανέφικτο ή μήπως τού είπαμε, τη λέξη εφικτό; και τράνταξαν απ’το γέλιο του όλα τα παλάτια
Τα μεσάνυχτα είναι η πύλη η ιερή της αγρυπνίας των αφανών για τους κεκοιμημένους
Σιωπή. Εκείνος αόρατος, ήσυχος, πλέον συχνάζει, σα φίλος. Σκύβω στο βιβλίο με ζήλο, κι εγώ θεατρίνος.
Καλά, έλα απόψε να διεκπεραιώσουμε τη μοναξιά μας και γινόμαστε αύριο φως
Δεν έχει τρένο τέτοιες ώρες. Γκρίζο σαν τη γενειάδα το φαράγγι χάσκει στο πέρασμα του ανέμου.
Περπατούσα κατευθυνόμενος στο σπίτι του παλιόφιλου του Φρανκ. Μέσ’ απ’ τους κορμούς των δέντρων χρύσιζε το τελευταίο φως.
Ολοκληρώνοντας τη λίστα των συγγραφέων που συνδέονται με το μυστήριο του Βραβείου, ας εξετάσουμε τα δεδομένα της υπόθεσης
Αγέλες ζωντανών ονείρων απ’ την πηγή τους να ξεχύνονται / κι αυτή αμέτρητα καράβια ν’ αναβλύζει …
Περπατώ στα ξερ’κά τον Αύγουστο και σου φέρνω ψωμί και τυρί, και τα πόδια μου είναι γυμνά, και σε κάθε βήμα η γη σκίζεται...
Η ολοκλήρωση της μορφικής ανάπλασης συμμετέχει με έκδηλο και ουσιαστικό τρόπο στην κάλυψη του χαρακτήρα της παραφωνίας.
Εκεί ξεβράστηκε το πτώμα της Οφηλίας: κάτω από τις ρίζες των δέντρων, μεταξύ μαγκρόβιας βλάστησης και υδάτινων παρασίτων.
Έτσι απλός και καθαρός και ήσυχος βάρος απόκτησε σπουδαίο και μια ταυτότητα ιδιαίτερη
Ένας Τσέχος «βιαστικός ρεπόρτερ» σε μετάφραση ΗΛΙΑ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ
Άγριοι αέρηδες φυσούν Και τα μικρά του Μάη μπουμπούκια τρέμουν, Τα καλοκαίρια είναι μικρά. Μετάφραση: ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΔΙΓΚΑ
Ένας ποιητής και ζωγράφος με επιφανή θέση στη σουηδική λογοτεχνία μεταφρασμένος από τον ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εισαγωγή-Μετάφραση: ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΟΥΒΑΛΗΣ
Μια ημιτελής εργασία ως πρόταση/πρόκληση για συζήτηση, διορθώσεις και παρατηρήσεις. ΜΕΡΟΣ Γ΄: (Μ-Ω)
Ο πειρασμός του «Οριενταλισμού» και η Χιλιοστή Δεύτερη Νύχτα της Χαλιμάς
22 Ιουλίου: Τέσσερα χρόνια χωρίς τον ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Κάθε ποίημα μοιάζει να ξεριζώνεται από τον ακόμη εμβρυακό χώρο της λογοτεχνίας, όπου το κάθετί είναι αδιευκρίνιστο κι όμως υπάρχει
Για το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟΥ «Ο Παλαμάς και ο Πολιτικός Φιλελευθερισμός»
Για το βιβλίο του ΑΛΕΚΟΥ ΛΟΥΝΤΖΗ «Οι επόμενοι εμείς»
Για το βιβλίο του ΣΤΕΛΙΟΥ ΛΟΥΚΑ «Mε λένε φόβο»
Για το βιβλίο του ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ «Η δικιά μας Ελένη. Ψηφίδες και πρόσωπα της σύγχρονης ποίησης»
Για το βιβλίο της ΜΑΡΘΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ «Ο Κ. Π. Καβάφης και η λογοτεχνία της Παρακμής»
Ίσως πετάξουν τις καμήλες στο Νείλο να τις φάνε οι κροκόδειλοι· η αυτονόητη επικυριαρχία του εθίμου: το ολοκλήρωμα του τραγικού
Tο ποίημα-κραυγή για την ΚΥΠΡΟ και αποσπάσματα από κείμενο που έγραψε ως δημοσιογράφος ο Μεξικανός ποιητής ΧΟΣΕ ΑΝΧΕΛ ΛΕΪΒΑ
Παλαμάς στη βιβλιοθήκη του Τζόις. Ας ξαναθυμηθούμε τους δεσμούς του Τζόις με τους Έλληνες, την Ελλάδα και την ελληνική γλώσσα
Ποιος ξέρει… ίσως αντίθετα απ’ ό,τι εκ πρώτης όψεως φαίνεται, η ανάγνωση να είναι η πιο συλλογική μορφή ύπαρξης του ατόμου
Οι γάτες δεν πολυκυκλοφορούν τα πρωινά του Ραμαζανιού γιατί οι άνθρωποι δεν τρώνε και δεν τους δίνουν κάτι να φάνε.
Επιστολή της ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ προς τον μέλλοντα σύζυγό της ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΓΟΥΛΦ
Στους τέσσερις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση: «να τη σέβεσαι τη νύχτα» από την «Κρύπτη» του Ε. Χ. Γονατά.
Θα ακούσουμε τον ΕΝΤΓΚΑΡ ΛΗ ΜΑΣΤΕΡΣ να διαβάζει 6 ποιήματα σε ηχογράφηση του μεσοπολέμου
Μια (δυστυχώς πάντα επίκαιρη)... οικονομική συζήτηση με τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Επιστολική υπεράσπιση, σε συνέχεια της συζήτησης Γ. ΧΑΝΤΖΗ και Β. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τέσσερα σπάνια είδη ψαριών στις φλέβες των κυμάτων
Πουλιά γλιστρούσαν στην κόψη του αέρα· ίσκες σιγοέκαιγαν το μαύρο δίχτυ στις κορφές·