«Αν είναι να πάμε στον Διάολο ας πάμε τουλάχιστον φαγωμένοι», είπα.
Ένας δάσκαλος της ανάγνωσης και της γραφής, ένας αποκαρδιωμένος άνθρωπος που τριγυρνούσε στο δάσος μ’ ένα βιβλίο ποίησης στο χέρι
κανείς δεν σκέφτεται / πως ίχνη από το άνοιγμα / μόνο μυρμήγκια ξέρουν / να ανιχνεύουν
Πρόκειται για την πληρέστερη μάλλον διαπραγμάτευση στα ελληνικά της πολεοδομικής εξέλιξης και της αρχιτεκτονικής
«Ατλαντικός» : Μια εν εξελίξει ανθολογία μεταφράσεων αγγλόφωνης ποίησης.
Οι περιπτώσεις εκείνων που έφτασαν και δεν γύρισαν υπακούουν σε βαθμίδες τύχης
Ξέρω μια πέτρα που φυλάει σιωπή / με σίδερο και με φωτιά πλασμένη.
Η αδιαφορία των ποιητών του 21ου αιώνα για την Επανάσταση του 1821
Η απομυθοποίηση άρχισε το πρώτο μεσημέρι που πήγαμε για τσίπουρο στο περιώνυμο χωριό. Ο πολιτισμός άρχισε να βάζει βέβηλο χέρι
Για την εξέλιξη της ρητορικής στον κόσμο των εικόνων ―στατικών ή/και κινούμενων― μαζί με την πρόθεση πειθούς για «κάτι»
Nαι, είχε αποφανθεί ο Μέγας Μισέλ Kατσαρός, στους νεαρούς τότε, λίγο μετά τα είκοσι τότε: «Αν δεν πίνεις μπίρα δεν έχεις χόμπι».
Ένα αυτοκίνητο σταματά και κάποιος το παρκάρει πλησιάζοντας κυκλικά με λαμπρή ακρίβεια στο μικρό χώρο κατά μήκος του πεζοδρομίου
Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 απέκτησα μια γραφομηχανή οι ομήλικοι φίλοι μου με αντιμετώπιζαν σαν αστροναύτη
Διανθίζουν σιωπές / Δωρίζουν ίχνη παρουσίας / Δε φοβάμαι τα φαντάσματα / Σπονδή σε αυτό που-κάποτε-ήταν...
Ένα ξεχασμένο ορόσημο
Οικογενειακά βάρη, γαμοβαπτίσεις και μεταμνημονιακός ιπποτουρισμός
Kαταιγισμός ηλεκτρόπνευστων κινήτρων πιστοποιούσε τη μετονομασία της χώρας σε e-ΛΛΑΣ, ενώ τηλεργάτες συνέχιζαν να πληνδικαλίζονται
