Οι εικόνες διαδέχονται η μια την άλλη. Συγκροτείται έτσι η μονάδα, «ο φορέας του νοήματος», στην ονειρική κατάσταση
Ξινοπικρόγλυκα, κίτρινα αφηγήματα. Διαβάζονται και μαζί και χώρια
Κορίτσια φωσφορίζουν στο σκοτάδι / γεννημένα όλα κοντινές μέρες / και οι κόρες τους / λουλούδια / σε δέντρο της πόλης
Στο facebook πληροφορήθηκες τώρα: ο Πρωτέας είναι ο Λόκι και ο κόσμος μια φωτογραφία που οδηγεί στo «Cahiers du Cinéma»...
Πιτσιλάει το πρόσωπό μου λερώνει το γιλέκο, τις περισκελίδες, φτάνει ώς τη φούντα στο φάρεό μου, στη δυτική καμάρα τού νάρθηκα
Σάστισε. Πήγε να σηκωθεί, να καταλάβει τι του γίνεται, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε καβάλα στο άλογο ο φουστανελάς.
Κι όμως / με κομμένο λαιμό περνάω / κάθε μέρα έξω απ’ το σφαγείο / εγώ κι οι άλλες αντιλόπες
Τότε ένιωσε τη φωνή της ν' ανεβαίνει πάλι σαν φωτιά από το στομάχι της ως τον λάρυγγα και τα ψάρια έκλαιγαν κι έκλαιγαν
Πετάν κι οι σκαντζόχοιροι τη νύχτα αυτή. Κι αν δεν ονειρεύονταν οι άνθρωποι και δεν καλλωπίζονταν οι ιβίσκοι θα το βλεπαν κι αυτοί
Ίσως να έπρεπε να σκεφτεί την περίπτωση του Μουσείου Παιδικών Παιχνιδιών. Εκεί αν μη τι άλλο θα μπορούσε να σκοτώσει όση ώρα ήθελε
Στα ζεν τοπία του φλιτζανιού / ό,τι φτάνει απ’ το παρελθόν / μας σπρώχνει τον έναν πάνω στον άλλον
Τον άνδρα αυτόν που χολικά γογγύζει όλο κίτρινο νόημα κάτω από την προβιά μιας λιόντισσα του αγριμιού —και μάνας κουταβιών 9—
Ένα ποίημα του σπουδαίου Ισπανού δημιουργού σε μετάφραση ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΧΡΗΣΤΑΚΟΥ και εισαγωγή του ΝΙΚΟΥ ΠΡΑΤΣΙΝΗ
Ένα διήγημα από τη Βραζιλία με εισαγωγή και μετάφραση του ΝΙΚΟΥ ΠΡΑΤΣΙΝΗ
Δύο ποιήματα της βραβευμένης με Πούλιτζερ Αφρο-Αμερικανίδας ποιήτριας σε μετάφραση της ΖΩΓΡΑΦΙΑΣ ΚΕΦΑΛΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Έρως είναι η δύναμη που επιτρέπει στον άνθρωπο να τεντώσει το τόξο για να εκτοξεύσει το βέλος μιας νέας επιθυμίας
Καθώς η μία συνθήκη εμπεριέχεται στην άλλη, ζωή και θάνατος αποτελούν κάθε άλλο παρά ανεξάρτητες επικράτειες
Για την ποιητική συλλογή «Αντιγόνη. Μια κόρη, μια χώρα» της ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΝΟΥ
Για την επιστολική νουβέλα του ΜΙΧΑΛΗ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΥ και της ΕΛΕΝΗΣ ΚΟΦΤΕΡΟΥ
Για το βιβλίο της ΜΑΡΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ «Άθος ο δασονόμος»
Για το βιβλίο της ΜΥΡΤΩΣ ΧΜΙΕΛΕΦΣΚΙ «Ο πίσω τοίχος ο ανεπίσημος»
Για τη συλλογή διηγημάτων του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΤΣΑΡΔΑΚΑ «Αυτός που έτρωγε όλο το γλυκό του»
Για το βιβλίο της ΕΥΣΤΑΘΙΑΣ ΔΗΜΟΥ «Κλέφτες + αστυνόμοι»
Για το ομώνυμο βιβλίο του ΒΑΣΙΛΗ ΣΓΟΥΤΑ
Για το μυθιστόρημα του ΟΥΙΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ»
Με τους ΜΕΞΙΚΑΝΟΥΣ Ούρσους Σαρτόρις & Μανουέλ Ίρις, ολοκληρώνεται η «επετειακή» αυτή σειρά Λατινοαμερικανών ποιητών
Τώρα την ερημιά της αυγουστιάτικης μεσοτοιχίας διαρρηγνύει με βασιλική αναίδεια το κλάμα ενός συγκαμένου μωρού
Σκέφτομαι εσένα. Να είναι à contre-temps που σε γνώρισα πριν φύγεις; Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα ‘ναι ζήτημα… timing
Ένα ηδύχυλον χελι-δόνι από το Πόρτο Χέλι
Επιστολή του Αιγύπτιου υπερρεαλιστή Ζορζ Ενέν στον Γάλλο φυγόδικο συγγραφέα Ανρί Καλέ
Στις συγγραφείς αυτού του τεύχους έχει δοθεί η φράση: «Βγήκαμε στ’ ανοιχτά κολυμπώντας»
Ο μεγάλος Ουαλός ποιητής ΝΤΥΛΑΝ ΤΟΜΑΣ έγινε είδωλο στην εποχή του –κάτι σαν ροκ σταρ– και μύθος μετά τον πρώιμο θάνατό του
Ένα συναισθηματικά «ηθογραφικό» αφήγημα
Η συμβολή της Μίρκας Γεμεντζάκη. Συμπλήρωση-διόρθωση με αφορμή την επιστολή της Νάνας Παπαδάκη
Μια επιστολή αποκατάστασης με αφορμή το άρθρο της Ευσταθίας Δήμου στο προηγούμενο τεύχους