Λίγο καιρό αφού σταματήσαμε να βλεπόμαστε κλέφτηκε με τον χασάπη που ήταν κρυφός εραστής της ήδη από την εποχή της εφηβείας της
Άρμα τού βασιλιά των Σούσων Αβραδάτα / με τέσσερα τιμόνια και οκτώ άλογα. / Από την Πάνθεια το άρμα λαμπροστολισμένο.
Η Τέχνη υπόσχεται να μας προφυλάξει από την απουσία
Τα πορτοκάλια κατρακυλούν ανάμεσα στα σύννεφα / τα κυδώνια γίνονται μακρινοί ήλιοι / και τα μήλα γυρίζουν σαν ρόδινα φεγγάρια
Διαλέγει η Κλυταιμνήστρα προσεχτικά τα κοσμήματα με τα οποία θα στολίσει λαιμό και δάχτυλα.
Τα σπίτια τα επιπλώνουμε με / την ανάσα μας / και όταν αυτή τελειώσει / με την ψυχή μας
Αλλά της ίδιας το περίγραμμα / το θάμπωνε μια ασάλευτη κουρτίνα – θυμάσαι, τελοσπάντων, εκείνη τη γυναίκα απ’ το άλλο ποίημα;
[ «Είσαι ταχύς», μου λέει ο παθολόγος, εννοεί ταχυκαρδία. Με ήρεμη και σταθερή φωνή του απαντώ: ]
Κατά μήκος και κατά πλάτος πηλός με υπόγεια ρεύματα να το χτυπούν –ενίοτε– κατά πρόσωπο. Το ζώο μου είναι στη θλίψη του μοναδικό.
Τα ποιήματα είναι οι οδηγοί μας / οι φανοστάτες του ουράνιου θόλου / οι σημαδούρες της μαύρης θάλασσας που μας σκεπάζει
Τριγύρω, ανάμεσα απ’ τους κίονες, / προβάλλουν οι προσκυνητές : / αμπέλια, πεύκα, κυπαρίσσια, ευκάλυπτοι / αθάνατα και ροδοδάφνες
«Λάθος; Τι λάθος; Ο υπουργός προχθές υπέγραψε τα μισθωτήρια και τον άλλο μήνα ξεκινά τις εργασίες...»
Του φαινόταν τώρα πως φύλλα από κάποιο άγνωστο δέντρο έπεφταν τριγύρω κάθε φορά που έλεγε το όνομά της...
Ο δυνατός ξύλινος ήχος με τραβούσε πρωί πρωί έξω απ’ τον ύπνο και μαζί η γυναικεία φωνή: «ήρθε το λελέκι! Απ'την Αφρική»
Δύο ποιήματα από τη συλλογή «Για χάρη του δέντρου» (1935) σε μετάφραση ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΚΑΪΤΑΤΖΗ
Ένα «επίκαιρο» διήγημα του Βραζιλιάνου συγγραφέα, μεταφρασμένο από την ΕΛΕΝΗ ΒΛΑΧΟΥ
,,, εμπνευσμένα από τον Βιργίλιο (μετάφραση ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΛΔΕΖΟΥ)
Η ερώτηση «Ποιος είναι ο πατέρας μου» είναι συγχρόνως η ερώτηση «ποιος είμαι εγώ».
Για το βιβλίο «Λεωφόρος ΝΑΤΟ» του ΝΙΚΗΤΑ ΣΙΝΙΟΣΟΓΛΟΥ
Για το ομότιτλο βιβλίο του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΤΣΟΥΝΗ
Αρκεί να εννοήσουμε ως βράχια ό,τι στέρεο και καθαρό αντίκειται σ’ έναν ρευστό αποπροσανατολισμένο, και μεταβαλλόμενο κόσμο
Για το ομώνυμο βιβλίο του Φινλανδού ποιητή ΒΕΣΑ ΛΑΧΤΙ
Για το «Φοβού τα βρέφη» του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΣΧΟΥ
Για το ομώνυμο βιβλίο του ΖΩΡΖ ΣΙΜΕΝΟΝ
«Μα δεν είναι όμορφη η Ιαπωνία; Να συναντάς ανθρώπους με τόσο όμορφα μαύρα μάτια σαν τα δικά σου....» Γιασ. Καουαμπάτα, «H λίμνη»
Οι τέσσερις συγγραφείς της «Μικρής Κλίμακας» αυτού του τεύχους εξηγούν το λόγο
Αυτόν τον μήνα, παρουσιάζoυμε τον μεγάλο γάλλο ποιητή Louis Aragon, τον «αιώνιο έφηβο»-όπως τον έχει αποκαλέσει ο Γιάννης Ρίτσος.
Στα τέλη Νοεμβρίου βγαίνει παραδοσιακά το πρώτο baujolais nouveau, φρέσκο, φρουτώδες, αρωματικό με έντονο ρουμπινί χρώμα
Με αφορμή το μυθιστόρημα του Σαντέκ Χενταγιάτ «Η τυφλή κουκουβάγια»
Μια συζήτηση περί ποιητικής με την ΑΘΗΝΑ ΡΩΣΣΟΓΛΟΥ
Αν τα δίκτυα της εγκεφαλικής σου λειτουργίας δεν είχαν πέσει σε σφάλμα πρόβλεψης, αν δεν είχες αρνηθεί στον εαυτό σου αυτό που...
Η Μόνα μου, όταν ήταν μικρή, δεν έτρωγε τίποτα! Την Παναγία των Βράχων μάς έβγαζε για να βάλει μια μπουκιά στο στόμα της!
Αναμνήσεις από την πρώτη καραντίνα όπου συνεργάτες και φίλοι του ΧΑΡΤΗ διαβάζουν σε βίντεο ένα αγαπημένο τους κείμενο